Van hoofdredacteur tot schooljuf

Lennert Ras en Femke Molenaar

Na zes jaar hoofdredactie kende Hansje alle ins en outs binnen het partijbureau en ook het werk zelf gaf niet voldoende uitdagingen meer. Misschien speelde ook wel mee dat ze in het nieuwe onderkomen van het partijbureau niet echt haar draai heeft weten te vinden. Zelf had ze nog meegetimmerd aan het interieur van het CPN-partijbureau op de Hoogte Kadijk in Amsterdam. Ze had daar een sterke band met de vaste schoonmaakster Wonny en de in­middels overleden avondportier Ad, die als oud-CPNer voor haar een soort monument was van een eerdere periode. In het nieuwe gebouw miste ze die sfeer.

Politieagent

Het had voor de hand gelegen, als ze de functie van hoofdredacteur had verlaten voor een dergelijke functie bij een ander blad. Maar de eeuwige rompslomp en het geregel, 'dat er nu eenmaal bij hoort', zetten haar aan het denken. 'Ik wil meer met mensen werken', vertelt Hansje. 'Ik ben werkzaam geweest in de wetenschap, de journalistiek en een politieke par­tij. Eigenlijk allemaal theoretische beroepen. Binnen zo'n partijbureau ben je vrij idealistisch. Je wilt iets doen ter verbetering van de wereld. Maar het is allemaal zo indirect. Standpunten fabriceren, die wellicht ertoe leiden dat dingen ooit beter gaan. Een partij als GroenLinks heeft geen rechtstreekse invloed op lande­lijk niveau.' Ze gelooft dan ook niet dat GroenLinks een soort midden­partij zal worden. Voor Hansje moet GroenLinks vooral de partij zijn die landelijk scherpe dingen neerzet. ‘Daar moeten we onze kracht in zoe­ken. Het mag er best wat steviger aan toe gaan in de Tweede Kamer.’
Door in het onderwijs te gaan wer­ken, wil ze haar idealen in de praktijk toepassen. 'Niet over de hoofden van mensen heen.’ Hansje vindt het belangrijk, dat de school een rustig en veilig klimaat biedt. Vooral voor kinderen in slechte thuissituaties kan de school van groot belang zijn. Ze hoopt de kinderen (in hun ontwik­keling) verder te helpen en niet - dit is tot nu toe haar ervaring als stagiaire - als een soort politieagent voor de klas te staan.
Is het niet een stap terug? Vaak zie je juist het omgekeerde, dat mensen uit de praktijk zich met beleid en po­litiek gaan bezighouden. Hansje denkt daar anders over. Ze ziet wel zekere consistentie. 'Als journalist ben je toch ook bezig met infor­matieoverdracht. Dat komt overeen met het onderwijs.'

Boek over CPN

Met de politiek kwam Hansje tij­dens haar studie geschiedenis in aan­raking. Iedereen deed wat met poli­tiek. Er waren IKB'ers, maoïsten, trotskisten, een enkele PvdA'er (die werd met de nek aangekeken) en behoorlijk wat CPN'ers. Van die laatste partij werd ze lid. De oudere zus van Hansje, Cilia, was op en bui­ten de universiteit erg politiek geën­gageerd. Op het moment dat duide­lijk werd dat zij 'de zus was van' wa­ren de verwachtingen hoog gespan­nen. Hansje echter was vrij verlegen en had niet direct het gevoel tegen deze taak te zijn opgewassen. Toch raakte ze al snel betrokken bij allerlei acties. Wat erg speelde in die tijd wa­ren de metrorellen in Amsterdam.
Aan het eind van haar studenten­tijd schreef ze samen met haar me­destudente en vriendin Susan Legêne een boek over de CPN in de tweede Wereldoorlog.
Tijdens het werken aan het boek was ze eigenlijk op de CPN afge­knapt. Vooral vanwege de manier waarop verschillende leden elkaar na de oorlog beschuldigden van verraad en verkeerde standpunten. Toen ze een advertentie voor een hoofdredacteur van het GroenLinks Magazi­ne in de krant zag staan, was ze dan ook partijloos. 'Ik wilde graag in de journalistiek werken en dacht, "dat is echt wat voor mij". Ik had flink wat ervaring opgedaan in de politiek en ook op het gebied van de journalistiek door het schrijven van recensies.' Tijdens haar hoofdredacteurschap maakte Hansje drie besturen mee. Het bestuur van Marijke Vos, Marjan Lucas en Ab Harrewijn. Over die laatste is zeerg enthousiast. Hij heeft in korte rijd organisatorisch de partij goed op de rails gezet. GroenLinks heeft veel moeite gehad om de fusie in goede banen te leiden."
Voor het ledenblad is altijd veel waardering geweest. Een uitzon­dering vormde 'de kwestie Varma. In de media was deze kwestie eigen­lijk al uitgepraat, toen in het GroenLinks Magazine een artikel verscheen waarin gepleit werd voor een nieuw intern onderzoek. Dat leverde toen een enorme rel op. Hansje kijkt hier met gemengde gevoelens op terug. 'De media hebben dat enorm opge­blazen.'
Met die media, met name de schrijvende pers, heeft Hansje wei­nig op. Tegenwoordig doet iedereen mee aan modegrillen. Iedereen schrijft elkaar na. Journalisten spelen te veel het spel mee dat onder de kaas­stolp van Den Haag wordt opge­voerd. Neem Bolkestein. die roept heel veel, maar maakt in de Tweede Kamer weinig hard. 'Het gaat veel te weinig over wat er écht in de wereld aan de hand is', constateert Hansje. Kiezen voor het onderwijs is mis­schien zo gek nog niet.