‘Dit is nog eens een geleide chaos’
De Schijfclub bestaat bijna vijfentwintig jaar

Lennert Ras

De eerste tien jaar werd De Schrijfclub geleid door Simon Vinkenoog. Het heette toen nog De Klus. Daarna is Tito ermee doorgegaan. Maar Tito leidde de groep al eerder, als Vinkenoog een keertje niet kon.
De Schrijfclub kwam in het begin bij elkaar in de garage van het busstation in de Mussenbroekstraat in Amsterdam West en daarna in het Pleintheater in Oost. Volgens Vera, die haar atelier de laatste vijftien jaar elke maandagavond openstelt voor de groep, is Tito de onzichtbare leider. Tito vertelt op zijn beurt weer dat de hele avond draait om gastvrouw Vera.

Tito vult de avond nog altijd op dezelfde manier in als Vinkenoog dat deed. Eerst een opdracht die voor de hele groep hetzelfde is en daarna schrijft iedereen apart een woord of opdracht op en worden die verdeeld. Alleen is er tegenwoordig meer tijd om te schrijven. Dat komt omdat de groep vroeger groter was. Nu komen er elke keer een stuk of tien mensen.
‘De oogst is altijd zowel een oogst voor het gezelschap als voor het individu dat thuiskomt met iets moois’, zegt Tito. ‘De poëzie ligt op straat, honderden mensen schrijven de prachtigste gedichten. Dit is nog eens een geleide chaos.’

 Er wordt een half uur geschreven en daarna leest iedereen zijn gedicht of verhaal voor met een cassetterecorder in de hand. Zo wordt de avond op band geregistreerd. Vier tot vijf keer per jaar wordt in eigen beheer een bundeltje Indruk gemaakt, met een keuze uit de gedichten en verhalen. Dat bundeltje wordt voor één euro vijftig aan de deelnemers van De Schrijfclub verkocht.

WillemJan komt al vanaf 1995 bij De Schrijfclub en heeft nog nooit een maandag overgeslagen. Voordat hij bij de schrijfclub kwam, schreef hij eigenlijk niet. WillemJan: ‘Iedere week kom je hier onverwachte dingen van jezelf tegen. Ik heb er wel meer vaardigheid in gekregen.’

‘Mijn werk is minder dramatisch is geworden’, zegt Vera. ‘Ik heb eerst veel oud zeer verwerkt door te schrijven. Maar dat wil niet zeggen dat ik nu niet soms heel dramatisch kan schrijven.’ Vera vindt de oogst van de avond altijd spannend, verrassend en nieuw.
Met een lach declameert Jan dat hij de rijkste poëet ter wereld is: ‘Ik kom hier al twee eeuwen.’ Jan zegt dat hij al honderd en elf dichtbundels geschreven heeft en vijf grote films heeft gemaakt. Af en toe treedt hij op met zijn gedichten. Ook is hij is door woningbouwvereniging Het Oosten met een gedicht vereeuwigd op de muur van een gebouw.

Het gemeenschappelijke thema is vanavond ‘Weiland’. WillemJan schrijft een prozaïsch stuk over een fietstocht naar Amsterdam en de koeien die hij onderweg tegenkomt. Verder levert het thema gedichten met fraaie vergezichten op. Na het voorlezen is er even pauze. De meeste deelnemers nemen een slokje wijn. Want met een glas rode wijn in de buurt vloeit de poëzie toch rijkelijker