Ik wil graag even terugkomen op het pamflet ‘Een nieuwe weblog’ waarmee ik deze blog ben begonnen. Omdat ik toch een beetje ambigu sta tegenover de gemarginaliseerde persoonlijkheid. Sta ik echt open voor ze? .. Wil ik wel echt diep menselijk contact met de zogenaamde gemarginaliseerden, de mensen aan de zelfkant, andersdenkenden? .. Nogmaals, ik wil uit de marge, mee in de vaart der volkeren en van enige betekenis zijn! Soms kan ik maar weinig geduld voor ze opbrengen. Ook al zijn het vaak interessante, intrigerende mensen … Mensen vaak ook, die een rijke bron zijn, om een film of reportage over te maken. Maar soms ben ik hard, vind ik het maar een stel kneuzen, die ik dan vierkant uitlach. Toch trek ik soms naar deze andersdenkenden – om het maar mooi te zeggen – toe. Ik voel me veilig bij ze. Natuurlijk kiest niemand ervoor om een ‘kneus’ te zijn … en succes? Moet je naar succes streven? Is het niet weer een verkeerde ingang? Je moet de dingen vanuit je hart doen, en succes kan dan een leuke side kick zijn. Maar succes of financieel succes zijn dat wel goede leidraden? De Dalai Lama zegt het ook. Ieder mens heeft dezelfde basisbehoeften: liefde, veiligheid .. En voor het goede karma moet je je best doen iedereen dat ook te geven: mooi of lelijk, succesvol of minder succesvol. Toch zoek je ook naar mensen om je aan op te trekken, rolmodellen. Wat heb je aan mensen die achterop zijn geraakt? Laat ik dan maar positief afsluiten, want ik denk dat je zeker wat van ze kan leren.
U