Een aantal jaren geleden at ik wel eens bij Zaal 100. Een leuke broedplaatsachtige plek in een oude school in de Wittenstaat. Er is een theaterzaal, je kunt er dansworkshops doen en er is een heus poëziepodium, waar ik ook een keertje ben opgetreden. Er wordt tijdens de poëzieavondjes gewoon gerookt, geblowd en gedronken in een ontspannen sfeer .. Iedereen mag optreden, wat er toe leidt, dat de gedichtenavondjes wel eens tot twee uur s nachts duren. Organisator Aya ging de dag na het poëziepodium een totempaal naar Doel in België brengen. Veel kleurrijke personen dus bij Zaal 100! Maar goed, over het eten. Eric kookt op woensdag de ene week veganistisch, de andere week vegetarisch voor een man of veertig. Hij wordt daarbij geholpen door een legertje vrijwilligers. Enthousiast als ik altijd ben over nieuwe treintjes die voorbijrijden, ging ik daar meekoken. De sfeer was gemoedelijk en het was een leuk team. Je stond je echter vanaf 14 uur s middags de blaren op je handen te snijden (groente fijnmaken), daarna hielp ik nog wat met eten opscheppen en vervolgens stond ik tot 22 uur s een hele afwas weg te werken. Eerst afspoelen, dan in het sop en dan weer door een bak water zonder sop halen die vaat … want tsja, er moet geen sop aan de borden blijven zitten, want dat schijnt ongezond te zijn.
Na een tijdje werd mijn enthousiasme wat minder. Eric organiseerde nooit wat voor zijn personeel en eigenlijk stond ik me een full time dag uit de naad te werken voor een bordje eten en twee drankjes, want meer kreeg je niet. Dus besloot ik wat later te beginnen. In plaats van om 14 uur kwam ik om een uur of vier. Op een gegeven moment zei Eric dat dat niet eerlijk was, want anderen werkten wel vanaf 14 uur. Op mijn suggestie om een giftenpotje neer te zetten voor het personeel – waar eters een fooi in konden doen voor de noeste werkers – werd afwijzend gereageerd. Toen ging ik ook een keertje met Susan in Zaal 100 koken op donderdag. Zij liet me maximaal twee uur werken. Want, zo zegt ze, voor een bordje eten en twee drankjes, is twee uur werk meer dan genoeg. Ik begon na te denken en concludeerde dat Eric eigenlijk een moderne slavendrijver is. Ik besloot een Salsa cursus te gaan doen op woensdag avond en liet Eric en zijn team achter me.
Vorig jaar werd ik getipt dat er een poëziepodium was op Het einde van de wereld aan de Javakade en ik ging daar een keertje optreden. Op het Einde wordt ook gekookt op woensdag en vrijdag en ik besloot daar als vrijwilliger aan de slag te gaan. Een beetje Zaal 100 achtige sfeer … Het einde komt voort uit de kraakscene (eerst zaten ze in een loods op het eind van de Javakade, vandaar het Einde van de wereld) en na het opschalen van Zeeburg en het verdwijnen van de broedplaatsachtige omgeving daar (de komst van de juppenwoningen) verplaatste het Einde zich naar een oud vrachtschip aan de kade. Het Einde draait zonder subsidie. Je betaalt er voor een maaltijd 8 euro (vegetarisch 7 euro) en 2 euro voor een toetje. Vrienden van mij die resto van Harte en de etentjes in buurthuizen gewend zijn – daar krijg je een drie gangen menu voor vijf euro en zelfs goedkoper met stadspas (maar die zijn dus gesubsidieerd) – vinden het eten op het Einde duur! Maar zeg nou zelf, waar kan je in Amsterdam nou voor tien euro eten? En soms is er nog een gratis soep vooraf ook. En het is top dat Het Einde onafhankelijk en vrij wil zijn en niet wil dansen naar de pijpen van subsidiegevers. Ik begin op het Einde ook om 14 uur net als bij Eric. Ik kan de hele dag gratis onbeperkt non alcoholische drankjes pakken, krijg op de dag dat ik kook mijn eten gratis en ik krijg nog seacoins ook! Dit zijn plastic muntjes waarmee je weer kan betalen op Het Einde. 20 seacoins voor een dagje helpen met koken. Dat staat dus gelijk aan twee maaltijden daar. Zodat ik er af en toe gezellig met mijn vriendin ga eten. Van de week nam ik mijn renmaatje mee naar Het Einde en hebben we heerlijk taco’s met gehakt, bonen en quaqemole gegeten voor mijn seacoins. En dan nog dit: er is op Het Einde een afwasmachine en een aparte afwasser! Dus ik hoef niet de hele avond ook nog eens de afwas weg te werken. Op het Einde voel ik me thuis en gewaardeerd. Bovendien wordt er af en toe ook nog wat georganiseerd voor de vrijwilligers. Zoals een kerstetentje of een uitstapje. Ik zou zeggen … Eric … leer hier van!!!!