Gisteren lekker uit. Concertje Gregory Page. Gelukkig was het niet glad. Dus gewoon op de fiets. Het was een concert van Paradiso, maar het was in De Duif. Aangezien we een half uur te vroeg waren, besloten we lekker een warme chocomelk met slagroom te drinken in café Marcella op de hoek van het Amstelveld. Een gezellig bruin café met scheepsmodellen aan de muur en veel leuker dan het beetje trendy restaurant in de Amstelveldkerk. We betaalden meteen en stapten om kwart over acht op. "Jullie gaan zeker naar De Duif," raadde de vriendelijke wat oudere barkeeper. We vertelden hem, dat we naar Gregory Page gingen en dat leek hem wel wat. Hij zou het gaan opzoeken op youtube. De Duif is een mooie kerk, maar er waren veel afgebladderde schilderingen. "Kunnen ze dat niet restaureren?" vroeg ik m'n vriendin. Gelukkig hoefde je geen lidmaatschap voor Paradiso te betalen in de Duif. Toen ging het licht uit en Liz verscheen op het toneel. Nou ja, toneel, de verhoging voor het altaar. De borsten aardig ingesnoerd in een feestelijk corset. Met een sierlijke contrabas, die wat weg had van een chello. Ze zong prachtig en begeleidde zichzelf op bas. En nu met het licht uit en alleen de spots op het podium werden de afgebladderde schilderingen opeens heel mystiek. Even dacht ik, dat we bij het verkeerde concert waren beland, maar dit was het voorprogramma. Gregory heeft Liz ontdekt in Australie – waar hij o.a. optrad in kleine gehuchten – en nu is ze onderdeel van de band. Ze vertelde hoe Gregory overal de harten van het publiek verovert en ze had er zelfs een nummer over.
Eindelijk kwam Gregory Page op het podium. Hij vertelde over zijn ouders, die ook muzikanten waren en elkaar tijdens een optreden hadden ontmoet. Het vlamde nogal, en daar kwam hij dus van. Hij liet ook wat muziek horen van zijn ouders. Gregory heeft verder nog een wijze buurman. Die zei: "Gregory don t dream your live, but live your dream." En dat verwerkte Gregory in een nummer. Tijdens het concert gaf de pianist ook nog een spetterende klassieke solo en daarna stond Gregory opeens met gitaar op de kansel van de kerk een nummertje te spelen. Mijn vriendin heeft vaak hard op haar vingers gefloten en mij viel het concert ook honderd procent mee. Het was echt een heel mooi concert. Gregory Page speelt graag in Amsterdam en de bandleden zaten zich de dag van te voren, in Parijs, al te verheugen op het optreden in onze hoofdstad. In Parijs bezocht Gregory zijn vader. Die pas heel laat in zijn leven is gekomen. "Waarom ben je niet getrouwd? Waarom heb je geen kinderen?" had zijn vader gevraagd en ze besproken één en ander bij een goed glas wijn. Gregory vertelde zijn vader trots dat hij in zijn geboortestad Londen voor een publiek van vijftienduizend man had opgetreden. Met al die persoonlijke ontboezemingen werd het concert heel intiem en de locatie hielp daar ook een flink handje aan mee.