Eén op de tien studenten gebruik bij het leren stimulerende middelen, kopt Nu.nl. Vooral Ritalin, maar ook Speed en Aderall zijn populair om studieprestaties te verbeteren. Ik moet meteen denken aan het hoofdstuk Personhood and emotion van Emily Martin uit het boek Mania and depression in American culture, dat we pas geleden voor Madstudies lazen. Emily Martin betoogt dat er een soort maatschappelijke dwang is, om continu op het niveau van een manie te presteren. En – ter zijde – ze betoogt ook dat er ook een soort maatschappelijke vorm van schizofrenie is, door de angst voor bijvoorbeeld terrorisme, die wij opgedrongen krijgen.
Het zou me niet verbazen, als ook middelbare scholieren al naar dit soort middelen grijpen. Een leraar Duits vertelde dat het aantal vakken dat scholieren volgen op de middelbare school is toegenomen, maar dat de hoeveelheid huiswerk per vak hetzelfde is gebleven. Scholieren hebben dus veel meer huiswerk. Toen die vriend bij collega’ s aangaf, dat dat dus eigenlijk voor scholieren niet te doen is (natuurlijk hebben ze ook nog tijd nodig voor andere dingen dan school), zeiden die collega s van ja, ach, dat huiswerk doen ze toch niet. Wat een foute insteek zeg! Scholieren moeten dus keuzes maken, wat ze wel en niet doen voor school en zelf selecteren, wat belangrijk is. Want het is dus niet meer te doen om alles te doen, wat je eigenlijk voor school moet doen.
De maatschappij is doorgeschoten. En dit is niet alleen in het onderwijs zo, maar in alle sectoren van de maatschappij. De prestatiedrang is enorm en het gaat alleen nog maar om zo veel mogelijk productie draaien, cijfertjes of harde euro s. Zo hoorde ik dat een buurvrouw van mijn ouders met haar werk bij justitie was gestopt. Ze had altijd met veel plezier gewerkt, maar door de huidige productiedwang, zag ze het niet meer zitten om door te gaan met haar werk. En dit is notabene dan nog een overheidsinstelling! Mensen die werken of studeren werken zich over de kop, proberen zich misschien overeind te houden door pilletjes, burnouts treden op steeds jongere leeftijd op en het leger van mensen die thuis zitten, groeit. De menselijke maat moet terug. Het moet weer om mensen gaan. Studenten moeten weer langer over hun studie mogen doen, werknemers moeten minder kunnen werken, zodat er werk komt voor meer mensen. Maar de situatie wordt ook in Nederland steeds Amerikaanser. Zo hoorde ik van een kennis, dat zij ondanks haar drie banen nauwelijks rond kan komen. Nou ja, dan moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat ze nog al van feestvieren houdt.
Dat de hele studiebeurs nu een lening is geworden, is natuurlijk ook schandalig. Nederland bezwijkt onder z n schuldenlast en dan ga je jonge mensen ook nog eens met extra schulden opzadelen. Nee, studenten zouden weer langer moeten mogen studeren, zodat die pilletjes en de manische staat, waarin je hoort te zitten, die van je verwacht wordt, niet meer nodig zijn. Ik ben bang dat zolang de economie, het marktsysteem, het kapitalisme, als maatgevend wordt beschouwd er weinig verandert. Er wordt al gevreest dat het vrijhandels accoord tussen de V.S., Canada en Europa, ook alleen maar weer voor extra concurentie gaat zorgen en dat daardoor de lonen onder druk komen te staan. Hollen, hollen, hollen, om maar een beetje rond te kunnen komen. Iedereen manisch. En iedereen straks een burn out. De Americain Dream, dat zie je bij Piketti, is een illusie gebleken, de rijken nog rijker en de armen nog armer.
Bij GroenLinks hoor ik tenminste goede geluiden. Zo pleit de partij voor een kortere werkweek, zodat meer mensen kunnen meedoen, en de kersverse Jesse Klaver pleit nu ook voor een sterkere overheid. De marktwerking werkt niet! De publieke zaak moet teruggegeven worden aan het volk. ABN Amro de staatsbank moet opgesplitst worden in een zakenbank en een nutsbank om een voorbeeld te stellen aan de financiele markt en de uitwassen van het doorgedraaide kapitalistische systeem tegen te gaan. Het ergste is nog, dat als je tegen de lamp loopt, en dus ziek wordt door de manische staat, die je werkgever of universiteit van je verwacht, dat het dan nog aan jezelf ligt ook. Je manager, gaat helemaal niet bij zich zelf te raadde, dat hij misschien de lat te hoog gelegd heeft. Nee, jij hebt een ziekte, het ligt aan jou en de manager gaat gewoon door met zn zweep.
Ik haal maar weer de belgische filosoof, psychiater Dirk de Wachter aan, die het erover had dat de maatschappij een speedboot is en de zorgverlening roeibootjes heeft waarmee ze de over de kop gewerkten weer in die speedboot moeten zien te krijgen. Speed boot .. letterlijk van de speed dan, die gebruikt wordt om zo manisch te kunnen presteren. Wat jaren geleden al “normaal” werd gevonden op de Gooise matras. Nee, dat het anders moet lijkt me wel duidelijk. Maar waarschijnlijk dempt men de put als het kalf al verdronken is.