Ik had een maand lang geen last van stemmetjes, geen momentje, niks en ik was haast in jubelstemming gekomen. Het gaat goed! Tot dat ik vorige week donderdag naar Herman van Veen in Carre zou gaan met mijn moeder en een vriendin. Toen ging het weer mis. Mijn moeder in tranen, want die had zich er zo op verheugd. Ze nam mijn vader maar mee in mijn plaats. Die vriendin van mij was, vertelde ma later, best wel op haar telefoontje bezig tijdens het concert. Later kreeg ik ook van die vriendin 2 filmpjes van het concert, zodat ik er toch een beetje bij was. Mijn moeder had zo met mij te doen, dat ik er niet bij kon zijn, dat ze me de nieuwste cd van Herman cadeau deed. Zo lief!
Dus nu is het weer modderen geblazen. Soms lig ik dagen in bed. Terwijl ik weet dat dat niet goed is en dat je dat juist niet moet doen. Maar als het slecht gaat, wil je soms niet anders, dan je afsluiten van de wereld en een dekentje over je hoofd trekken. Soms knap ik even op en gaat het even beter. Vanmiddag na de wasopruimen en wasjes draaien ging het toch wel weer beter. Dingen doen dus! Maar ik heb niet veel om handen en als ik maar alleen thuis zit, heb ik de neiging om maar in bed te kruipen, ook als ik geen last van stemmetjes heb. Fout natuurlijk.
En vrijdagmiddag knapte ik op eens wel weer op. Zodat ik toch nog mee kon naar een mooi Russisch orthodox kerstkoor in de kapel van het OLVG. Het concert duurde maar een uurtje, maar was erg mooi en daarna nog een kop koffie gedronken in het bedrijfsrestaurant van het ziekenhuis. Het gaat dus erg wisselend. Met Herman riep die vriendin al van ja kom nou gewoon, je moet afleiding zoeken, als je aan die stemmen toegeeft, doe je straks helemaal niks meer. Nou ik zag me zelf al psychotisch in een vol Carre zitten, leek me niet zo handig. Herman dus gemist. Maar wel al twee kerstconcertjes meegemaakt. Vorige week zaterdag nog naar een stemmig koor met een zeer afwisselend repertoir. Latijn, Nederlands, Russisch, van zangers en zangeressen die strijden tegen kanker en hun geliefden. En diezelfde avond naar een Rock en roll feest in de Cruise Inn geweest. Leuke bands en lekker gedanst met de buuf. Kwart voor drie waren we weer thuis. Het was wel even een tientje heen en een tientje terug met de taxi om even de brug overgezet te worden, want zo ver weg was het niet. Maar de buuf zag het niet zitten in kokerrok naar de bus te lopen in de kou en fietsen ging al helemaal niet met zo n rok. Ach je wel eens luxe met de taxi. Dat doe ik normaal nooit. Dus niet alleen maar kommer en kwel. Maar ook nog leuke feestdagen dingetjes.
Ik hoop maar dat tweede kerstdag mijn dinertjes met de buuf en een vriend niet door de stemmetjes in de war geschopt wordt. En de dag van kerstavond gaan wij met de hele familie s ochtends naar het kerstcircus op het Malieveld in Den Haag om daarna bij paps en mams cadeautjes voor elkaar te doen en samen te eten. Eerste kerstdag blijf ik bij mijn ouders en gaat m n zus naar haar schoonfamilie. Oud en nieuw ga ik ook vieren met de buuf en dezelfde vriend. S Middags al met een andere vriendin samen oliebollen en flapjes bakken. De olie staat hier al en ook nog een pak appelflapmix van vorig jaar, toen ik geen zin had in bakken, die nog goed is .. de oliebollenmix bleek echter niet een jaar lang goed te blijven. Nieuwsjaarsdag is het altijd traditie om met een paar bollies/flapjes naar mijn ouders te gaan om gelukkig nieuwjaar te wensen. Vroeger ging de hele familie naar oma … maar in 2018 zou zij honderd worden en dat heeft ze niet gehaald hoor. Verder ga ik woensdag nog bij een vriend eten, deo volente, is er nog een kerstborrel @ de Brouwerij en ga ik naar een jubileum concert van K’s choice / Sarah Bettens in Paradiso. Al met al veel leuke dingen rond de feestdagen. Als het wil tenminste .. als het wil.
Morgen komen mijn ouders even langs en mijn maatje Tess. S Avonds ga ik misschien nog even naar het filosofiegroepje, alhoewel ik me met die vallende gekte echt niet tot lezen heb kunnen zetten. Ik noem het altijd maar de vallende gekte. Gisteren op het laatste moment een dichterspodium afgezegd, vanwege de vallende gekte. Daar was men daar niet zo blij mee en dat leverde bij mijn collega, ook radio Signaal collega een hoop stress op. Maar ze had wel hulp gelukkig. Dus soms gaat t niet, soms gaat t wel. Op zich word ik er wel mistroostig van dat het nu al twee en een half jaar met ups en downs gaat. Misschien heb ik te weinig om handen en gaat het daarom niet structureel beter? Misschien moet ik me er maar naar voegen dat het zo gaat. Maar er worden gewoon dingen uit mijn handen getrokken, omdat ik te labiel ben. Zo ben ik bij het Diepwater min of meer op non actief gezet voorlopig en daar word je ook niet blij van. Maar genieten van de goede dagen dan maar. Iedereen alvast een fijne kerst! Volgende week kun je luisteren, als het gaat ten minste, naar mijn jaaroverzicht. En eet niet tot je buikpijn hebt he, van het weekend. Veel plezier allemaal. En als je er een hekel aan hebt .. het is zo weer voorbij gelukkig.