Stress maakt mannen egocentrischer volgens een artikel in het tijdschrift Psychoneuroendocrinology. Dat verklaart een hoop. Want veel van die kemphaantjes, bankdirecteuren en andere carriererakkers zijn natuurlijk super gestrest. Zo gestrest zelfs dat sommigen bij een beurscrach uit het raam springen. Dit artikel geeft inzicht in waarom deze wereld zo asociaal en hard is. Het kapitalisme zorgt voor veeeeel stress. En aangezien mannen nog steeds het grootste deel van de toplaag van het bedrijfsleven uitmaken, zorgt die stress voor asociale toestanden. Want deze mannen worden egocentrischer.
We moeten dus een lans breken om veel meer vrouwen in het topsegment van het bedrijfsleven te krijgen. Want wat blijkt nu? Vrouwen worden onder druk van stress socialer. Het oxytocine niveau stijgt bij vrouwen met stess. En laat dit stofje er nu net voor zorgen dat mensen socialer worden. Vrouwen aan de top is mijn devies daarom! Of kunnen we de mannen ook verplicht inspuiten met oxytocine, zodat de wereld er toch wat socialer komt uit te zien?
En psychisch kwetsbaren dan? Psychische terugvallen gaan ook gepaard met veel stress. Maar het is mij nog niet zo opgevallen dat psychisch kwetsbare vrouwen socialer zijn dan de mannen. Zullen de psychisch kwetsbare mannen in een psychose asociale monsters zijn? En de vrouwen in zo n situatie lieverds? Eerlijk gezegd vind ik de meeste psychisch kwetsbaren lief. Het zijn vaak hele zachte vriendelijke mensen. Man of vrouw.
Wat ik wel bij mezelf merk, als ik geconcentreerd met iets bezig ben – in hoeverre ik daarbij gestrest ben, laat ik even in het midden -, dat ik dan geprikkeld raak als iemand mij afleidt. En ik er in zo n situatie ook echt niet voor open sta, om even sociaal te doen. Dan wil ik gefocust bezig zijn met mijn taak en heb ik voor andere, misschien ook belangrijke zaken, even geen oog.
Ooh ja .. en dieren dan. Al die bio industrie. Dieren die volgepropt worden om zo snel mogelijk te groeien en met z n allen op een zo klein mogelijke ruimte. Voor vlees, om zoveel mogelijk eieren te produceren of melk. Die dieren zijn dus ook super gestrest. Zullen de vrouwtjes zich in de megastallen en legbatterijen als heiligen gedragen en de mannetjes als asocialen? Ik eerst .. ik eerst eten, drinken .. en na mij de zondvloed? Is hier al eens onderzoek naar gedaan?
Een hoger oxytocine gehalte zorgt dus voor een minder egocentrische wereld, maar we kunnen natuurlijk ook ontstressen om socialer te worden. Zoals Bram van Oijk nu bijvoorbeeld wil, korter gaan werken met z’n allen om te beginnen. Meer tijd om te ontspannen, te ontstressen. Maar ook, en dit lijkt me heel belangrijk, meer tijd om te participeren, het toverwoord van 2013. Iets doen voor je buren of voor je familie. En misschien geeft dat je weer zo n goed gevoel, dat je er van ontstrest. Alhoewel de zorgtaak natuurlijk ook zo zwaar kan zijn, dat je er juist weer stress van krijgt.
Wel tegenstrijdig .. je gaat je oude zieke moeder helpen. Wat heel sociaal is. Maar door de stress wordt je dan als mannelijke mantelzorger weer asocialer. Zal dat dan onbegrip oproepen bij je moeder? Zo van .. hij komt me wel helpen, maar heeft eigenlijk geen oog voor me, want is egocentrischer bezig. Een rare combinatie dus mantelzorg en stress. Let wel! Dit betreft dus alleen de mannen. Vrouwen zouden dus veel betere mantelzorgers zijn. Want die worden bij stress juist socialer. Gillende, krijsende kinderen. Stress! Vrouwen zijn dus betere opvoeders. Nogmaals, die worden daar sociaal door.
Waar zijn mannen dan eigenlijk nog wel goed in? In egocentrisch bezig zijn en de maatschappij vormgeven zoals die nu is, met zijn graai en ikke ikke ikke cultuur. Zijn er ook ontstreste mannen? En doen die het dan beter? Moeten we de mannen verplicht een wietje voorschrijven om wat relaxter te worden en zo een betere – lees minder egocentrische – wereld te krijgen? En is een gehandicapte kwetsbare man – mits hij niet in de stress van een psychose zit –
socialer, omdat hij niet in de ratrace meehoeft en het rustiger aan kan doen, waardoor hij in tijden van herstel minder gestrest en dus socialer wordt?
Onthaasting lijkt me al het toverwoord voor een betere wereld. De mannen met oxytocine inspuiten is ook een oplossing, als we de oververhitte gestreste economie gewoon willen voortzetten en toch een betere wereld willen. Maar goed daar zijn de graaiers, die het voor het zeggen hebben, natuurlijk niet bij gebaat. Die zijn juist voorstander van de egocentrische man en tegen onthaasting. Want minder stress levert een minder egocentrische wereld op en inherent daaraan: minder hebzucht. Het zou de planeet kunnen redden! Dat weer wel.