Vanmiddag was het weer zo ver. De jaarlijkse bundelpresentatie in de Centrale bieb. Een bundeling van bijdragen van dichters die het afgelopen jaar hebben opgetreden op het podium van Jos van Hest, die bij zijn werk wordt gesteund door Riet Lamers en Monique Groeneveld. Als eerste kwam scheidend bibliotheek directeur Hans van Velzen aan het woord. Hij overhandigde het eerste exemplaar van de bundel aan stadsdichter Menno Wigman. Daarna droeg Menno drie gedichten voor. Hij werkte maar liefst zes jaar aan zijn laatste bundel en noemde afgelopen jaar voor Amsterdam een jubeljaar. Hij had zich in de aanloop naar de kroning druk gemaakt over wellicht een losgeslagen gek, die de feestelijkheden zou verstoren. En hij schreef daarom een gedicht over een gestoorde figuur uit de Griekse oudheid, die een tempel, een van de zeven wereldwonderen toentertijd, in de as had gelegd, met als doel eeuwige roem .. beruchtheid .. voor zichzelf.  

Na de voordracht van Menno was er een muzikaal intermezzo door O Fino de Bossa (Yinske Silva & Paul Scheepmaker). Een zangeres begeleid door klassieke gitaar. Het geheel deed mij wat denken aan Flower to the people, een echtpaar duo dat ik een aantal jaren  geleden gefilmd heb. Daarna waren de dichters aan de beurt. Jos van Hest vroeg of iedereen tijdig wilde gaan klaar staan om zo tijd te besparen. Want er was een hele rits van dichters af te werken deze middag. En hij vroeg om niet tussendoor te klappen, maar alleen na afloop, ook om het geheel binnen de afgesproken tijd te kunnen houden. Dit jaar was de bundel eens niet alfabetisch opgebouwd. De namen staan kriskras door elkaar. Omdat er langere en kortere gedichten tussen zijn, is er voor gekozen de volgorde af te laten hangen van de lengte van de gedichten. Omdat er nu eenmaal vaak een kort en een lang gedicht samen op een pagina passen.

Paul Roelofsen mocht de spits afbijten. Een soort elckerlijc van geboorte, jeugd en het sterven als uitsmijter. Marion Zeilstra wilde graag in de dood met haar geliefde herenigd worden en haar gedicht Stairway to heaven werd gevolgd door Tom Zwaan met enige vragen over de hemel. Kost wonen met uitzicht op zee geld in de hemel? En was het niet beter geweest als God op het hoogte punt gestopt was? John Zwart kwam weer met zijn liefde voor Marilyn Monroe op de proppen. Zij blijkt ook gedichten te hebben geschreven. Ze liet die aan een paar intimi lezen, maar die mochten absoluut niet doorvertellen dat ze schreef. In het korte gedicht dat John van haar vertaalde is ze vermoeid en eenzaam. Ze schreef het in het laatste jaar van haar leven.

Erika de Stercke komt elke keer speciaal uit Gent naar de bundelpresentatie. Ze schreef een gedicht over twee zussen. Uit een soort gemis. Want zelf heeft ze helemaal geen zussen. Wel twee broers. Cor Bakker vertaalde een gedicht uit het chinees. Terwijl hij geen chinees schijnt te kennen. Maar iemand heeft voor hem van de chinese tekens van het gedicht maar liefst twintig betekenissen opgeschreven en uit die betekenissen bouwde hij het gedicht. Opvallend voor de pauze was ook nog dat er in flink wat gedichten paraplu' s voorkwamen.

Direct na de pauze was Merik van der Torren aan de beurt. Eigenlijk had hij voor de pauze moeten voordragen, maar hij was verlaat en kreeg gelukkig toch nog de ruimte om zijn gedicht te doen. Wim Kannekes maakte in 2013 een documentaire over hem met de titel Lichtdroom (vertoond in het Ketelhuis). Waarin Merik ook openlijk over zijn psychische kwetsbaarheid praat. Wat ik heel dapper van hem vond. Annemarie Kuster had een gebarentolk in de arm genomen. En na de voordracht werd het geheel nog eens overgedaan, zodat het publiek in de zaal ook de gebarentaal machtig kon worden. Alhoewel de opleiding tot gebarentolk nu maar liefst een vier jarige hbo opleiding schijnt te zijn; In de tijd van gebarentolk Nicolette de Wandeler was het echter nog een mbo studie.

Gerrit Vennema ventileerde zijn frustratie over een onwillende uitgever, maar het had net zo goed een gedicht over een niet beantwoorde liefde kunnen zijn. Jolies Heij streelde steen tot dons. Haar slam gedichten raken vaak aan de sexualiteit en Jos Zuyderwijk, die vanmiddag ook optrad, schreef eens op facebook een hymne aan haar oost europese alter ego. Jos Kraay kwam met een gedicht over dierenleed in Artis en Linda Maters had een video van haar gedicht gemaakt. Het gedicht ging over de Stromboli, waar ze eens bij vertoefde en je zag in het filmpje dus ook de Stromboli. Gerdin Linthorst had een tuin vol klootviolen, vergeet-me-alsmaars en brandende liefde waarin elke dip van de regen in de drup raakte. Ronald Offerman met zijn sonore stem beschreef de drukte van de stad, maar was uiteindelijk toch verloren in de ogen van een vrouw. Til Schaap heeft zich ontwikkeld tot protestdichter en nam het op voor homo' s en lesbiennes.  Liberta Rosario droeg haar gedicht over de slavernij voor in het Papiamento. En Geert Zomer was de hekkensluiter van de spanningsboog van deze middag met zijn Spanningsboog waarin de krukken in de kroeg waarschijnlijk net als de stoelen in deze zaal duizenden malen bezet waren.

Na afloop werd directeur Hans van Velzen bedankt voor zijn jarenlange steun aan het dichterspodium in de ObA en kreeg hij ter afscheid een mooi boek over de Amsterdamse grachten mee. Het duo O Fino da Bossa mocht de middag afsluiten, terwijl Jos van Hest de Van het Oosterdok bundels over de vloer van het podium strooide, zodat het publiek die na afloop kon meenemen. Daarna was er nog de mogelijkheid om van dichters bundels te kopen. Jos van Hest maande het publiek aan dat vooral te doen. De middag was immers gratis geweest, dus kon je wel wat uitgeven aan een bundel. Een bevriende dichteres fluisterde me in, dat ze hier nog nooit een bundel had verkocht. Ze had de hoop maar opgegeven en deze middag ook geen bundels meer mee gebracht. Wel wil ze tijdens een volgend podium in de Centrale bieb haar nieuwe bundel gaan promoten. Met cursiefjes over de Dappermarkt. Over cursiefjes gesproken .. Er was ook nog een gedicht over Carmiggelt. Schrijver Erik Stutterheim vond het nieuwe stuk stad waar de bibliotheek in staat een walgelijk hemeltergend stuk nieuwbouw en trok zich de haren uit het hoofd toen hij merkte dat een straat in dit stuk stad naar deze schrijver is vernoemd. Ach, of het gebouw mooi of lelijk is .. de bundelpresentatie van vanmiddag was in ieder geval een succes.

Gecategoriseerd in: